Piet van Bragt componeert zijn fraaie tekeningen met lijnen, vlakken, structuren en onleesbaar geschreven teksten. Het zijn abstracte weergaven van gedachten, ze geven door hun vorm iets weer van zijn persoonlijkheid. In zijn tekeningen wil hij iets laten zien van zijn beeld van de wereld. Experimenteren is belangrijk en ligt de sluier op van het verborgene. Iedere keer als hij zijn gereedschap in zijn handen neemt is dat weer het begin van een ontdekkingsreis, waarbij onbekend is wat hij onderweg tegenkomt en hoe het gaat eindigen.
Piet van Bragt, uiteindelijk tekenaar…..
Na een leven met kunst bezig te zijn heb ik keuzes gemaakt. Ik heb in de kunst de meeste technieken beoefend: schilderen, tekenen, etsen, keramiek, beeldhouwen, grafische vormgeving. Bij mij begon het eens, net als bij alle kinderen, met tekenen. Toen al gaf ik de voorkeur aan tekenen met pen en inkt. Dat is eigenlijk altijd zo gebleven, want lijnen zijn belangrijk voor mij. Ze geven richting, zijn elegant, stoer, agressief, emotioneel. Lijnen kunnen in essentie omgrenzingen zijn. Ze omcirkelen ideeën en vormen voorstellingen. Lijnen kunnen ook betekenis geven aan een vlak, ze vullen in, ze geven structuur. Daarnaast kunnen lijnen een bijzondere betekenis hebben. Denk aan het schrift dat lineair van karakter is. Handschriften kunnen inhoudelijk mededelen, maar geven ook door hun vorm iets weer van de persoonlijkheid van de schrijver.
Het schrift bestaat uit tekens die in de loop der eeuwen ontstaan zijn uit abstracties van beelden. Geschreven teksten zijn in principe abstracte weergaven van gedachten. Dat maakt handschriften zo boeiend. De abstractie, de inhoud, maar ook de persoon die door de vormgeving van de lijnen heen schemert geeft een nieuwe dimensie aan de geschreven lijn. Een schrijver geeft zich bloot door het verhaal dat hij vertelt, maar ook door de vormgeving van zijn lineaire schrift.
Handschriften kunnen tekeningen zijn. Daarom gebruik ik handschriften in mijn tekeningen. Ik doe dat niet om de taalkundige inhoud weer te geven, maar om de lineaire getuigenis van de schrijver. Teksten zijn bij mij onleesbaar. Ze hebben hun inhoudelijke betekenis verloren, maar zijn wel als tekst herkenbaar.
Een tekening bestaat uit lijnen, vlakken, structuren en ordening. Door de beeldelementen te ordenen ontstaat een compositie. Contrasten in de ordening maken een tekening interessant. Beweging tegenover stilstaand, donker en licht, organisch naast geometrisch, waarnemingsbeeld en abstracte tekens. Lijnen zijn een bindend element. Zij knopen alles aan elkaar, vormen zelfstandige eenheden, maken structuren. Door allerlei vormen van arceringen ontstaan rasters die een tekening zijn textuur geven.
Door lijnen, rasters, vlakken te confronteren met gevonden beeldelementen krijgt een tekening een nieuwe dimensie. Collagetechnieken in combinatie met tekenachtige elementen kunnen een beeld een onverwachte inhoud geven.
Een beeld kan ontstaan uit een intuïtieve gedachte. Emotie kan een inspiratiebron zijn. Op ander momenten is de ratio belangrijker. De spanning tussen gevoel en verstand vertelt iets over het actuele psychologische moment van de kunstenaar. Kunst balanceert meestal tussen ratio en gevoel
In de tekening wil ik iets laten zien van mijn beeld van de wereld. De middelen die mij worden aangereikt zijn immens en complex en elke dag komen daar nieuwe mogelijkheden bij. Daarom is het experiment zo belangrijk. Het experiment ligt steeds meer de sluier op van het verborgene. Het aantal mogelijkheden om te exploreren is onbegrensd. Iedere keer als ik mijn gereedschap in mijn handen neem is dat weer het begin van een ontdekkingsreis, waarvan je niet weet wat je onderweg tegenkomt en hoe het kan eindigen.